Yeşil gübre; gelişmesini tamamlamamış yeşil haldeki bitkilerin toprağa karıştırılarak gübre amacıyla kullanılmalarına yeşil gübre denilmektedir. Yeşil gübreleme ise; yeşil gübre bitkilerinin, gelişmelerinin belli bir döneminde henüz yeşilken, sürülerek toprak altına getirilmelerine denir. Bu amaçla yetiştirilen bitkilere de yeşil gübre bitkileri adı verilir.
Yeşil gübre bitkileri olarak; baklagillerden; yonca, çayır üçgülü, taş yoncası, soya fasulyesi, yem bezelyesi, yem börülcesi, kırmızı üçgül, tüylü fiğ, macar fiği, tüylü meyveli fiğ, koca fiğ, adi fiğ, bezelye, mürdümük, acı bakla, iskenderiye üçgülü, ak üçgül kullanılır. Buğdaygillerden; çavdar, yulaf, arpa, darı, buğday, çim, sudan otu, silajlık mısır ve diğer familyalardan; hardal, kolza, turp, haşhaş, aspir, şalgam gibi bitkiler tek başına veya karışım olarak da kullanılmaktadır.
Antepfıstığı üreticilerinin bazılarında gübre kullanımına karşı oldukları görülmektedir ve şöyle söylerler ‘gübre kullanılması doğru değil çünkü bitki alışır’ gibi ilginç bir iddiada bulunurlar. Argümanlarını da buna dayandırırlar. ‘Antepfıstığı yabani bir bitki, orman bitkisidir. Ve orman alanlarında gübreleme yapılmaz.’ Aslında orman alanlarında herhangi bir kültür teknik işlemi yapılmaz. Ama buradaki bitkilerin gübrelenmediğini söylemek doğru değil çünkü orman ekosisteminde de bitkiler çeşitli organizmaların toprakta parçalanıp ayrışmasıyla bitkiler için besin kaynağı oluşturduğu bir gerçektir.